Вячка, абаронца роднай зямлі. Ён перамагае свае бацькоўскія пачуцці. Разважлівы: Ён пакутліва думаў. Дзве сілы, дзве срасці ярасна змагаліся ў ім. Вячка папаўся на ашуканства мечаносцаў. Бо Вячка як сумленны чалавек, які верыць у Бога, заўсёды трымае слова, атаго, каб парушыць клятву на святым крыжы, не можа нават уявіць. Ён шчыры і сумленны, не чакае ашуканства і падману ад іншых, таму аддае сябе ў рукі ворагаў і трапляе ў палон. Але ворагі Вячку не зламілі.